ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, ένα ποίημα για το καλοκαίρι
Κι ήταν
εκείνη η ερμητικά κλειστή παραλία
που περιέκλειε όλη τη γη
που περιέκλειε όλη τη γη
πολυφλοίσβιο
ακρογιάλι,
δαντέλα πλεγμένη από τα χέρια σου.
δαντέλα πλεγμένη από τα χέρια σου.
Και
ορθώνονταν το κύμα
ανήμπορο να σκεπάσει τη γύμνια μας
ανήμπορο να σκεπάσει τη γύμνια μας
τρεμόπαιζαν
στον ορίζοντα τα πανιά σαν ελπίδες
κορμιά
σκόρπια τριγύρω στην αμμουδιά,
ίδια συντρίμμια καραβιού τσακισμένου
ίδια συντρίμμια καραβιού τσακισμένου
κι άναβε
το βράδυ τ' άστρα του
να μας λούσει με φως
να μας λούσει με φως
και όλο
αναζητούσες το δρόμο
μέσα στο δαιδαλώδες πορτοκαλί σούρουπο.
μέσα στο δαιδαλώδες πορτοκαλί σούρουπο.
Κι ήταν
Αύγουστος και δεν μπορούσες να φύγεις.
Ανώνυμου ποιητή που βρέθηκε ξεχασμένο σε παλιό συρτάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου